À procura de uma identidade sob princípios, com o poder de engendrar a criação de sua própria persona – ainda que esta, paradoxalmente, seja um estado denegatório do mesmo “eu” –, Milosz pretende nos mostrar que algo como o poema – ou melhor, a poesia – não apenas pode ser interpretado sob distintos enfoques, senão que também pode ser proposto de outra forma.
O autor polonês detém-se no jogo das possibilidades, na conexão do ser com o mundo e na apreensão desse mundo, da palavra e da linguagem. Ver, sentir e ouvir de todas as maneiras, mesmo as coisas mais prosaicas, como se estivéssemos sob a vertiginosa poética do heterônimo Álvaro de Campos, embevecidos a perscrutar “lugares, portos, paisagens e tombadilhos”, para, com ele, podermos repetir: “E tudo isso, que é tanto, é pouco para o que eu quero.”
J.A.R. – H.C.
Czeslaw Milosz
(1911-2004)
Stan poetycki
Jakby zamiast oczu
wprawiono odwróconą lunetę, świat oddala się i wszystko, ludzie, drzewa, ulice, maleje ale nic a nic nie traci na
wyrazistości, zgęszcza się.
Miałem dawniej takie
chwile podczas pisania wierszy, więc znam dystans, bezinteresowną kontemplację, przybranie na
siebie „ja”, które jest „nie-ja”, ale teraz jest tak
ciągle i zapytuję siebie co to znaczy, czyżbym wszedł w trwały stan poetycki.
Rzeczy dawniej trudne
teraz są łatwe, ale nie czuję silnej potrzeby
przekazywania ich na piśmie.
Dopiero teraz jestem
zdrów a byłem chory, ponieważ mój czas galopował i udręczał mnie strach przed tym co będzie.
W każdej minucie widowisko
świata jest dla mnie na nowo zadziwiające i tak komiczne, że nie mogę zrozumieć jak mogła chcieć temu podołać literatura.
Czując cieleśnie, dotykalnie, każdą minutę, oswajam nieszczęście i nie proszę Boga żeby zechciał je odwrócić, bo dlaczego miałby odwrócić ode mnie jeżeli nie odwraca od
innych?
Śniło mi się, że znalazłem się na wąskim progu nad głębią w której widać było poruszające się wielkie morskie ryby. Bałem się, że jeżeli będę patrzeć, spadnę. Więc odwróciłem się, chwyciłem się palcami chropowatości skalnej ściany i powoli posuwając się tyłem do morza wydostałem się na miejsce
bezpieczne.
Byłem niecierpliwy i
drażniło mnie tracenie czasu na głupstwa, do których zaliczałem sprzątanie i gotowanie. Teraz z uwagą kroję cebulę, wyciskam cytryny, przyrządzam różne gatunki sosów.
Berkeley, 1977 / In:
“Hymn o perle” (1981)
A boa vida
(Thomas Kinkade:
pintor norte-americano)
A condição poética
Como se tivesse em
vez de olhos binóculos ao contrário, o mundo se distancia e pessoas, árvores,
ruas, tudo diminui, mas nada, nada perde a clareza, fica mais denso.
Já tive antes
momentos assim, escrevendo poemas; conheço então a distância, a contemplação
desinteressada, sei assumir um eu que é não-eu, mas agora é sempre assim e me
pergunto o que significa isso, se entrei numa permanente condição poética.
As coisas difíceis
antes, agora são fáceis, mas não sinto desejo forte de transmiti-las por
escrito.
Só agora estou sadio,
e era doente, porque o meu tempo galopava e afligia-me o medo do que viria.
A cada momento o
espetáculo do mundo é para mim de novo surpreendente e tão cômico que não
entendo como a literatura podia querer dominá-lo.
Sentindo fisicamente,
ao alcance da mão, cada momento, amanso o sofrimento e não suplico a Deus que
queira afastá-lo de mim: por que o afastaria de mim se não o afasta dos outros?
Sonhei que me
encontrava numa estreita borda sobre o oceano onde se viam nadando enormes
peixes marítimos. Tive medo que, se olhasse, cairia. Virei então, agarrei-me
nas asperezas da parede rochosa, e movendo-me lentamente, de costas para o mar,
cheguei a um lugar seguro.
Eu era impaciente e
irritava-me a perda de tempo com coisas triviais incluindo entre elas a faxina
e a preparação da comida. Agora corto com cuidado a cebola, espremo os limões,
preparo vários tipos de molho.
Berkeley, 1977 / Em:
“Hino à pérola” (1981)
Folhetim, 21.11.82
Referências:
Em Polonês
MILOSZ, Czeslaw. Stan poetycki. In: __________. Wiersze wszystkie. Kraków, PL: Znak, 2011. s. 716.
Em Português
MILOSZ, Czeslaw. A condição poética.
Tradução de Ana Cristina Cesar e Grazyna Drabik. In: SUZUKI JR., Matinas;
ASCHER, Nelson (Organizadores). Folhetim: poemas traduzidos. São Paulo,
SP: Folha de São Paulo, 1987. p. 181-182.
Nenhum comentário:
Postar um comentário